Inna kultura jest możliwa

Publiczne wsparcie dla sektora kultury w obliczu epidemii koronawirusa okazało się niezbędne ze względu na skalę poniesionych strat. Sektor kultury został zamrożony jako pierwszy oraz zostanie otwarty jako ostatni.

Środki przeznaczone na wsparcie były niewystarczające. Kryzys pokazał skalę problemów związanych z pracą twórców i artystów – z jednej strony brak regulacji statusu artysty, a z drugiej niestabilne warunki zatrudnienia większości z nich.

Raport Inna kultura jest możliwa. Koronawirus i przyszłość kultury w Polsce podsumowuje oraz ocenia dotychczasowe działania pomocowe przeznaczone dla twórców i artystów w Polsce oraz w Europie. Z obecnych działań staramy się wyciągnąć wnioski dla polityki publicznej. W raporcie przedstawione są zatem rekomendacje – zarówno te dotyczące działań w krótkim okresie, jak i długookresowych, strukturalnych zmian w podejściu do kształtowania polityki kulturalnej w kraju, ze szczególnym uwzględnieniem specyfiki pozycji społeczno-gospodarczej twórców i artystów.

Raport zaprasza przedstawicieli organizacji pozarządowych, pracowników i pracownice sektora kreatywnego oraz decydentów politycznych do dyskusji nad stanem polskiej kultury. Inna kultura jest możliwa!

Obecny kryzys stanowi dobry punkt wyjścia do nagłośnienia postulatów środowisk twórczych. Aby doprowadzić do nowego otwarcia w dziedzinie polityki kulturalnej, niezbędne jest podjęcie trzech długoterminowych wyzwań:

  1. Zmiana paradygmatu w kształtowaniu polityki kulturalnej. Najlepsze przykłady programów doraźnego wsparcia artystów w dobie koronawirusa powstały w krajach, w których polityka kulturalna nie jest w przeważający sposób uzależniona od czynników wolnorynkowych;
  2. Przeciwdziałanie prekaryzacji zatrudnienia w sektorze kultury. Powrót do statusu quo sprzed epidemii jest nie tyle niemożliwy, co niepożądany. System zabezpieczenia społecznego twórców w Polsce był niekompletny i pogłębiałprekaryzację twórców;
  3. Poprawa skuteczności rzecznictwa interesów środowisk twórczych i artystycznych. Bariery w tworzeniu grupowych reprezentacji, takie jak niski poziom rozwoju związków zawodowych w sektorze kultury oraz stosowanie nieskutecznych metod wpływu na decydentów, przekładają się na dysfunkcjonalny dialog społeczny.

Aby wypracować odporność sektora kultury na przyszłe szoki, niezbędna jest gruntowna reforma systemu zabezpieczenia społecznego twórców i artystów.

Zachęcamy do lektury pełnego raportu.

Rekomendowany opis źródła: Iwanowski, D., Szewczyk, N. (2020). Inna kultura jest możliwa. Koronawirus i przyszłość kultury w Polsce. Instrat Policy Paper 05/2020

Skip to content