REJESTRACJA [link do Eventbrite]

W Europie przybiera na sile dyskusja dotycząca transformacji przemysłów energochłonnych, w tym szczególnie sektora stalowego. Z jednej strony, jest to spowodowane regulacjami unijnymi i ambitnymi celami redukcji emisji CO2 i ze spadającą darmową alokacją uprawnień do emisji CO2 już od 2026 r. dla tego przemysłu. Sprawi to, że sektor będzie musiał więcej płacić za swoje emisje, jeśli nie podejmie poważnych inwestycji w nowe technologie, co zwiększy koszty produkcji stali. Z drugiej strony, można zaobserwować coraz silniejszą presję ze strony odbiorców wyrobów stalowych, takich jak sektory motoryzacyjny, budowlano-konstrukcyjny, OZE, obronności czy produkcji sprzętów AGD, aby otrzymana przez nich stal była o najniższym możliwym śladzie węglowym.

Transformacja sektora stali w kierunku zeroemisyjnym w zachodnich wiodących gospodarkach europejskich jest już zaawansowana. Przykładowo Niemcy za prawie 2 mld euro budują hutę zielonej stali w Duisburgu, która docelowo będzie zasilana wodorem (stal będzie powstawać w procesie bezpośredniej redukcji żelaza – DRI). Jest to technologia, która pozwala niemal do zera zlikwidować emisje bezpośrednie procesowe powstające podczas produkcji. Podobne huty współfinansowane ze środków krajowych i unijnych, m.in. z Innovation Fund, powstają w Szwecji, Hiszpanii i we Francji.

Jednocześnie transformacja sektora stalowego w Polsce i innych krajach regionu Europy Środkowo-Wschodniej jest na wstępnym etapie. Nie ma jasnych planów co do przyszłości istniejących huty stali opartych o technologię piecy tlenowych zasilanych energią z paliw kopalnych, głównie węgla koksującego, które emitują bardzo duże ilości CO2. Brakuje także planów na nowe inwestycje w sektorze inne niż odtworzeniowe. Dla porównania, sektor cementowy bardzo aktywnie inicjuje inwestycje w technologie CCUS.

To powoduje, że konkurencyjność przemysłu stalowego nie tylko w Polsce, ale całej Europie Środkowej może się osłabić. Istnieje realne ryzyko zamknięcia hut stali opartych nadal o wysokoemisyjne technologie i tym samym zmniejszenia europejskiego potencjału produkcyjnego. Jeśli nie powstaną nowe inwestycje w czystą – zdekarbonizowaną lub zieloną stal, to Polsce i Europie może grozić spadek bilansu handlowego i import surowca spoza UE. To przełoży się na pogorszenie konkurencyjności przemysłów będących odbiorcą stali, a poprzez rozbudowane łańcuchy dostaw rozleje się na cały unijny przemysł.

Z tego punktu widzenia niezwykle istotna wydaje się dyskusja na temat konkurencyjności sektora stalowego w Europie, z uwzględnieniem perspektywy Europy Środkowo-Wschodniej.

Agenda (wydarzenie w jęz. angielskim)

17:00-17:30 Welcome drinks and registration

17:30-17:40 Welcome words by Arkadiusz Pluciński, the Deputy Permanent Representative of Poland to the EU

17:40-18:00 Opening presentation summarising new Instrat’s study results – Michał Hetmański, CEO of Instrat, Visiting Senior Fellow at London School of Economics

• costs of producing decarbonised steel made in Poland
• recommendations for the public and private sector

18:00-19:00 Panel discussion

• Michał Hetmański, Instrat (moderator)
• Judith Kirton-Darling, Deputy General Secretary, industriAll Europe
• Axel Eggert, Director General of EUROFER
• Andreas Graf, Programme Lead EU Climate & Energy Policy, Agora Energiewende
• Kerstin Jorna, Directorate-General for Internal Market, Industry, Entrepreneurship and SMEs  

19:00-19:30 Q&A session

19:30-21:00 Reception