W ostatnich latach niskoemisyjne technologie wodorowe zajęły istotną pozycję w strategiach transformacji energetycznej państw członkowskich UE. Mogą one odegrać kluczową rolę w trudnych do dekarbonizacji sektorach, takich jak stalowy czy chemiczny, w których bezpośrednia elektryfikacja nie jest możliwa lub efektywna. Przyszłe wdrożenie niskoemisyjnego wodoru będzie uzależnione od rozwoju technologii elektrolizerów oraz podaży czystej energii odnawialnej, a także efektywnego otoczenia regulacyjnego. Dotychczasowe strategie wodorowe krajów UE nie zawierają jednak precyzyjnych celów sektorowych w zakresie wykorzystania wodoru, zwłaszcza w istniejących zastosowaniach popytowych (np. rafinacja ropy naftowej i chemikalia), i nie określają wystarczająco jasno skali wymaganego przyrostu mocy odnawialnych źródeł energii.

Studium przygotowane przez Bruegel, think tank z siedzibą w Brukseli, ma na celu uzupełnienie wiedzy w tym zakresie poprzez zbadanie potencjału i konsekwencji zastosowania wodoru odnawialnego w Niemczech, Portugalii i Polsce. W raporcie przeanalizowano strategie wodorowe tych krajów, podsumowano ich główne elementy oraz krytycznie oceniono i umiejscowiono je w szerszych wodorowych planach UE. Niektóre kluczowe wnioski to:

• Priorytetowymi zastosowaniami wodoru odnawialnego, tj. mogącymi przyjąć go bez istotnych zmian w funkcjonowaniu ich infrastruktury, powinny być sektory przemysłowy i chemiczny,
• Zapotrzebowanie na wodór odnawialny, szczególnie to pochodzące z sektorów przemysłowych, będzie sprzyjać powstawaniu i rozwojowi regionalnych ekosystemów wodorowych (np. dolin wodorowych),
• Rola wodoru jako stabilizatora systemu energetycznego może rosnąć wraz z budową coraz większej ilości mocy OZE, przyczyniając się w ten sposób do zwiększania bezpieczeństwa energetycznego UE,
• Zamodelowane w unijnym pakiecie REPowerEU zużycie wodoru zauważalnie odbiega od ambicji zawartych w rozważanych krajowych strategiach wodorowych.

Studium można pobrać TUTAJ

Studium zostało zlecone przez konsorcjum projektu Greening H2, składające się z portugalskiej organizacji ZERO, polskiego think-tanku Instrat oraz niemieckiej organizacji Germanwatch. Projekt finansowany jest przez European Climate Initiative (EUKI), instrument finansowy niemieckiego Federalnego Ministerstwa Gospodarki i Ochrony Klimatu (BMWi).